بررسی اثر درمانی تزریق داخل ضایعه ای بلئومایسین بر زگیل های مقاوم

زمینه و هدف: زگیل ها، تومور های خوش خیم پوست و مخاط هستند که توسط ویروس پاپیلومای انسانی بوجود آمده و جزو بیماری های پوستی بسیار شایعی می باشند که به خصوص در کودکان و نوجوانان به وفور یافت می شوند.هر چند که بسیاری از زگیل ها خود به خود یا با درمان های معمول بهبود می یابند، ولی موارد مقاوم، پایدار و صعب العلاج از معضلات شایع رشته در ماتولوژی می باشند. استفاده از داروی بلئومایسین به صورت تزریق داخل ضایعه ای، برای درمان زگیل های مقاوم به کار برده می شود که نتایج متغییری را در بررسی های انجام شده، داشته است. هدف از این پژوهش، بررسی میزان تأثیر این دارو بر زگیل های مقاوم در بیماران مورد مطالعه و مقایسه آن با مطالعات مشابه دیگر می باشد.روش بررسی: این مطالعه، به صورت مقطعی- تحلیلی انجام گرفته است.مجموعاً 130 زگیل در 30 بیمار تحت درمان با بلئومایسین به روش تزریق داخل ضایعه با غلظت حدود 1 میلی گرم به ازای هر میلی لیتر (mg/ml) قرار گرفته و در صورت لزوم تا سه دوره هر کدام به فاصله 4 هفته تکرار شده، و تا 6 ماه پس از آخرین تزریق تحت پیگیری قرار گرفتند. نتیجه درمان به صورت بهبودی کامل، نسبی و عدم پاسخ با توجه به محل و اندازه زگیل ها مورد آنالیزبا نرم افزار آماری spss v13 و تست های آماری t test و anova test قرار گرفت.یافته ها: از 130 زگیل مورد مطالعه، در 126 مورد (97%) پاسخ مشاهده شد به طوری که 95 مورد (73%) بهبودی کامل و 31 مورد (24%) بهبودی نسبی نشان دادند. میزان بهبودی کامل در زگیل های بالاتر از 20 میلی متر (mm) نسبت به انواع کوچکتر از mm 20، 46% در مقابل 80% بود. 6 ماه پس از آخرین تزریق، از 30 بیمار تحت درمان 7 نفر دچار بروز زگیل در محل دیگر یا عود در محل بهبودی نسبی قبلی شدند. عود در آن هایی که تعداد زگیل بیشتری داشتند شایع تر بود.نتیجه گیری: تزریق داخل ضایعه ای بلئومایسین، روش مؤثر در درمان زگیل های مقاوم و پایداری است که به درمان های معمولی پاسخ نداده اند، مشروط بر اینکه نکات اصولی رعایت و احتیاطات لازم به عمل آمده و با غلظت و دوز مناسب تزریق گردد.